Τόλμη,
θέλει τόλμη και περιπέτεια, φαντασία δίχως λογοκρισία, αισιοδοξία και αναμονή, δουλειά και συγκέντρωση, μεράκι που σε απορροφά-σε ρουφά ενίοτε-αντλεί απο εσένα, απο τις εμπειρίες σου, το είναι σου, τα διάβασματά σου και τα διαβήματα...
Τρία χρόνια προετοιμασίας για μία εβδομάδα. Λαχταράς τις εφτά ολάκερες μέρες που θα διαλεχθείς με τους επισκέπτες, θα ανταλλάξεις γνώμες, γνώσεις και σκέψεις -οι δικές μας απλωμένες σε εναν καμβά... -κάθε τους λέξη, βλέμμα, άποψη, πολύτιμη!


ΠΌΣΟ κρίμα που ο Δήμος Πρέβεζας επέλεξε πλεον να μας αφήσει ΜΟΝΟΥΣ εμάς τους ντόπιους (και όχι μόνο!) καλλιτέχνες.


 Παλέψαμε με αυτοσχέδιες πινακίδες,βάλαμε φαντασία ώστε να στήσουμε οδηγίες για να εξηγήσουμε με ακρίβεια πού φιλοξενείται ο χώρος, μπλεχτήκαμε σε ξεχασμένα στενά σοκάκια της-όμορφης-πόλης μας μόνο και μόνο γιατί το να κουβαλήσεις 30 πίνακες σε αυτοσχέδια πάρκινγκ, σε γειτονιά αρκετά δοκιμασμένη απο την απαγορευμένη κυκλοφορία, δεν αρκεί ώστε να στηθεί μια Έκθεση.

Η σκέψη όλο και περισσότερο αναπολούσε εκείνα τα χρόνια που τις Εκθέσεις στην Πρέβεζα δεν τις έκρυβαν... στην απομονωμένη ομορφιά μιας ιστορικής Οικίας ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος...
Εκείνα τα χρόνια που κάθε ατομικός κόπος και προσδοκία δεν στοιβάζονταν σε μια επιγραμματική ανακοίνωση Πολιτισμικών Εκδηλώσεων.
Κι εκείνος ο "έκτοπος" σωλήνας, πλημμύρισε απογοήτευση και προχειρότητα... η συγγνώμη που δεν ήρθε, η αμηχανία των περαστικών που δεν καταλαβαίναν ΤΊ αντικρίζανε... μαγαζί, δημόσιο κτίσμα, επισκέψιμο ;Ελεύθερη είσοδος ;Απαγορεύεται ;
...
ΚΡΙΜΑ
Είθε να γίνει αυτή η μικρή κατάθεση ψυχής αφορμή για αφύπνιση.
Πάντα Προσδοκώ την Φιλοξενία, είτε στους κόλπους του Αμβρακικού είτε στις σκέψεις....


Εντούτοις, ευχαριστώ τους φίλους, γνωστούς και άγνωστους που με τίμησαν! Σύντομο το ταξίδι αυτό, αλλά το μεταμορφώσατε σε έντονο.

Ευχαριστώ.