Σαν καλοκαιρινό αεράκι...που διαπερνά τις αραχνοΰφαντες κουρτίνες ενός νωχελικού μεσημεριού,
ή σαν το φως του φεγγαριού που σπρώχνει με μεταμεσονύχτια όνειρα την μισόκλειστη γρίλια.
... Έτσι με βρίσκουν οι εικόνες ,οι πίνακες,η ομορφιά και η έμπνευση ώστε να συνεχίζω τα βήματά μου στον υπέροχο και μοναδικό κόσμο της ζωγραφικής !
Κάποια κλασσικά-διαχρονικά όμως - έργα ...με καλούν απο το βάθος ακόμα των παιδικών μου χρόνων,ωστε να τολμήσω να τα αγγίξω κι εγώ! Να τους δώσω. -κοντά στην δική τους αθανασία- και την δική μου τρισδιάστατη πινελιά ,αυτή δηλαδή που η ανάγλυφη ζωγραφική ξέρει να χαριζει...
Με ισορροπία όμως ! Όλα θέλουν ισορροπία,
πόσο έντονο είναι το στρίφωμα,
πόσο βαθύ το δειλό χαμόγελο,
πόσο πλούσιος ο ίσκιος μιας πλεξούδας,
πόσο έντονα γδύνει το φως μια ίντσα δέρματος.
Ισορροπία ώστε να μη γίνει τίποτα βαρύ, πρόχειρο και κοινότοπα "φλύαρο" ..!
Ορίστε
Κάτι γνωστό,αλλά με διαφορετική απόδοση !
(Αμμουδιά)
... επιστρέψαμε και φέτος στο σταθερό ραντεβού με το ΜΑΓΙΚΟ και πολύπλευρα μοναδικό Μεγανήσι !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου